By Berry van Sonsbeek, oktober 2019
Individuele potjes in combinatie met uitkeren in een Collectiviteit
Wat mij betreft gaan we voor een pensioen dat beter aansluit bij persoonlijke situaties en voorkeuren. Dan kom je al snel uit op een Beschikbare Premieregeling (DC-regeling) waarbij gelden volgens een life cycle model worden belegd. Met een mogelijkheid voor de deelnemer om op individuele basis te kiezen uit meer of minder risicovolle life cycles. De grens van keuzevrijheid binnen een DC-regeling wordt in de onderhandeling tussen sociale partners geregeld.
Onderscheid tussen opbouw- en uitkeringsfase is gemeengoed in DC-constructies
Vanaf een aantal jaren voor pensioneren zou de mogelijkheid moeten bestaan om geleidelijk, tot aan pensioendatum, het belegde vermogen om te zetten in een variabel pensioen dat meebeweegt met de dekkingsgraad van een Collectiviteit. Waarbij de deelnemer er voor kan kiezen niet aan de Collectiviteit mee te doen in het geval een gegarandeerde uitkering gewenst is. De deelnemer moet zich bewust zijn dat een gegarandeerde uitkering niet hetzelfde is als een uitkering die in koopkracht gelijk blijft.
Ik ben in die zin een enorme fan van de nieuwe pensioenregeling van SHELL. Die al deze componenten in zich heeft. Daarbij opgemerkt dat de huidige regeling van SHELL vrij makkelijk is aan te passen aan de uitgangspunten van het pensioenakkoord. Het mooie van het systeem is dat je bovendien onderscheid maakt tussen de opbouw- en de uitkeringsfase. Met alle voordelen van dien. In de uitkeringsfase zou je het beleggingsbeleid af kunnen stemmen op de indexatie-ambitie (streven naar meer of minder koopkracht behoud) die in de Collectiviteit is afgesproken.
Renterisico’s bij pensioneren worden in de life cycle goed afgedekt. Het sprookje ontmaskerd!
De angst dat bij een dalende rente mensen van een koude kermis thuis komen, en op moment van pensioneren een lager dan verwacht pensioen krijgen, is niet geheel terecht. In het life cycle model wordt het renterisico goed gemanaged naar mate een deelnemer dichter bij de pensioendatum komt. In de huidige praktijk is het renterisico veelal tussen de 50 en 100 procent afgedekt aan het einde van de life cycle. In alle communicatie uitingen zul je op regelmatige wijze de verwachtingen uitdragen, inclusief een positief en een negatief scenario. Het sprookje dat je bij een dalende rente zwaar de pineut bent in een DC-regeling is daarmee ontmaskerd.
Wel of niet een pensioenfonds?
Welke uitvoerder het meest geschikt is voor dit soort pensioenregelingen is afhankelijk van de specifieke situatie. We zien nu dat zowel pensioenfondsen, als APF’en, als pensioenverzekeraars en PPI’s, in staat zijn dergelijke regelingen op een goede manier in te regelen. Wat het beste past is dan sterk afhankelijk van de specifieke wensen van werkgevers, en werknemers, de bedrijfssector, en de omvang van de Collectiviteit. Los van deze te maken keuze blijft staan dat de uiteindelijke pensioenambitie sterk beïnvloed zal worden door de hoogte van de premie die in een regeling beschikbaar wordt gesteld.
Er zijn situaties denkbaar waarbij, in het transitie traject naar het nieuwe pensioencontract, een aantrekkelijke oplossing kan worden geboden om oude rechten uit Defined Benefit regelingen om te zetten naar een DC-regeling. Of daar wel of niet gebruik van wordt gemaakt is iets dat in onderhandelingen tussen sociale partners vorm moet worden gegeven.
De Kern van de kracht
Bij een DC-regeling kun je, door onderscheid te maken in de opbouw- en uitkeringsfase, tijdens de opbouwfase meer risico nemen in de beleggingen, met een naar verwachting hoger rendement. In de uitkeringsfase kun je maximaal inzetten op solidariteit met behoud van flexibiliteit. Bovendien is er vrijwel geen overheveling tussen generaties aan de orde.
Copyright 2019. LETS TALK ABOUT PENSIONS